Nie przypuszczałam, że historia, ktĂłrą dla Was napisałam w 2016 roku, po kilku latach stanie się znowu aktualna.
W Waszych szkołach i przedszkolach zjawiają się nowi koledzy. Czasem trudno się z nimi dogadać, bo mĂłwią w języku, ktĂłry nie do końca rozumiemy, są tacy, ktĂłrzy w ogĂłle nie chcą mĂłwić. Mają za sobą trudne do wyobrażenia przejścia, często ich domy już nie istnieją, zostały zburzone przez bomby, a oni uciekli do nas szukać pokoju i spokoju. W Polsce znajdują czasem przystanek w tułaczce, ale na pewno wielu z nich zostanie u nas na dłużej, może na stałe.
Ukraina, nasz sąsiad, potrzebuje pomocy. To, co mogą ofiarować polskie dzieci, to serdeczność, przyjaźń i wyrozumiałość w przedszkolu, szkole, na podwĂłrku.
O tym jest książka Teraz tu jest nasz dom.

Я не уявляла, що історія, написана для вас у 2016 році, через декілька років стане знову актуальною.
У ваших школах і садочках з’являються нові діти. Іноді з ними важко порозумітися, бо вони розмовляють мовою, котру ми не зовсім розуміємо, а є ті, хто взагалі не хочуть говорити. Вони пережили те, що навіть важко уявити, часто їхніх будинків більше немає - їх знищено бомбами, а вони втекли до нас шукати спокою та миру. Іноді у Польщі вони знаходять зупинку посеред блукань, але точно багато з них залишаться з нами на довше, можливо, на постійно.
Україна - наш сусід - потребує допомоги. Те, що можуть дати польські діти, це - щирість, дружба і розуміння в садочку, у школі та на подвір’ї. Ось про що книга ÂŤТепер наш дім тутÂť.

Historia małej Asiuni, dla ktĂłrej wojna zaczęła się tuż po jej piątych urodzinach, gdy pewnej nocy znikła mama i cały dom. Trzeba było iść spać do cudzego domu, gdzie zamiast mamy była obca pani, obce meble i trzeba było pić mleko z cudzego kubeczka, zamiast z tego co zawsze. Asiunia bardzo uważnie obserwuje świat i stara się jak najwięcej zrozumieć, choć przecież dla tak małej dziewczynki jest to strasznie trudne.

Historia małej Asiuni, dla ktĂłrej wojna zaczęła się tuż po jej piątych urodzinach, gdy pewnej nocy znikła mama i cały dom. Trzeba było iść spać do cudzego domu, gdzie zamiast mamy była obca pani, obce meble i trzeba było pić mleko z cudzego kubeczka, zamiast z tego co zawsze. Asiunia bardzo uważnie obserwuje świat i stara się jak najwięcej zrozumieć, choć przecież dla tak małej dziewczynki jest to strasznie trudne.

Roześmiana, skora do zabawy i śpiewania hitĂłw Justina Biebera - właśnie taką Malalę poznajemy. Jedyne, co wyrĂłżnia dziewczynę spośrĂłd przyjaciĂłłek, to to, że nie zasłania twarzy chustą. Ale czy to wystarczający powĂłd, by strzelić nastolatce w twarz? Szybko okazuje się, że Malala to nie zwykła nastolatka, a blogerka, ktĂłra - opisując sytuację dziewcząt w pakistańskim szkolnictwie - naraziła się talibom.

Wzruszająca opowieść o sile, ktĂłra drzemie w każdym z nas, o tym, że warto walczyć i pomagać słabszym. Malala udowodniła, że wystarczy jeden odważny człowiek, by zainspirować całe rzesze.